Eind vorige eeuw was onze Jonny nog een hyper getalenteerde Amerikaanse tiener. Als Kid Jonny Lang & The Big Bang bracht hij in 1995 al zijn eerste cd uit: "Smokin". Hij was toen nog geen 15 (en yep, zo jong en al smoren!?) en werd meteen al een blues-wonderkind genoemd. En terecht. Smokin zegt natuurlijk alles over zijn zang en speelstijl: ronkend en rokend. Sinds toen heeft Jonny Lang tal van succesvolle studioalbums uitgebracht en maakte een muzikale ontwikkeling door waarbij hij begon in de bluesrock en inmiddels enkele jaren zijn eigen stijl heeft gevonden in een ijzersterkte mix van blues, gospel, rock en soul, waarbij zowel zijn gitaarspel als fenomenale stemgeluid de boventoon voeren. Twee jaar later gooide hij meteen hoge ogen met het album "Lie To Me" (1997) en het jaar daarna kreeg hij een Grammy voor zijn album "Wander This World" (1998). Dit is inmiddels bijna twintig jaar geleden, nog wat albums verder, en we kunnen wel stellen dat het talent van deze Amerikaanse blueszanger niet slecht is opgedroogd. Hoewel zijn stijl moeilijk te categoriseren valt, worden Lang’s nummers gekenmerkt door sterke vocale melodieën, expressieve gitaarpartijen en een brede blik op de wereld. Dit heeft hem zeker geen windeieren gelegd, want in de afgelopen jaren deelde hij het podium met legendes als The Rolling Stones, B.B. King, Aerosmith en Sting. Zijn album "Fight For My Soul" stemt alweer uit 2013, maar onlangs zag "Signs" het licht en werd #1 Blues Album in de Amerikaanse billboard charts. Dit album is geïnspireerd op oudere blues met veel rauwe gitaren. Dat Jonny Lang anno 2017 nog steeds niet weet te vervelen was in Utrecht meer dan duidelijk. En dat we met deze gitaargod van de jongste, hyper getalenteerde en felbegeerde lichting vroeg in de namiddag konden interviewen was echt de max, want voor ons behoort Jonny Lang wel degelijk tot de eredivisie van de hedendaagse rock- en bluesmuzikanten.

Foto © Manon Houtackers
meer foto's Manon Houtackers

.